به
یاد داشته باش: من نباید چیزى باشم که تو میخواهى، من را خودم از خودم ساختهام. منى که من از خود
ساختهام، آمال من است. تویى که تو از من میسازى
آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند. لیاقت انسانها کیفیت
زندگى را تعیین میکند، نه آرزوهایشان. و من متعهد نیستم که
چیزى باشم که تو میخواهى. و تو هم میتوانى
انتخاب کنى که من را میخواهى یا نه. ولى نمیتوانى انتخاب
کنى که از من چه میخواهى. میتوانى دوستم داشته
باشى، همین گونه که هستم و من هم. میتوانى از من متنفر
باشى بىهیچ دلیلى و من هم. چرا که ما هر دو
انسانیم. این جهان مملو از
انسانهاست، پس این جهان میتواند هر لحظه مالک احساسى جدید باشد. تو نمیتوانى برایم
به قضاوت بنشینى و حکمیصادر کنی و من هم. قضاوت و صدور حکم بر
عهده نیروى ماورایى خداوندگار است. دوستانم مرا همین
گونه پیدا میکنند و میستایند. حسودان از من
متنفرند، ولى باز میستایند. دشمنانم کمر به
نابودیم بستهاند و همچنان میستایندم. چرا که من اگر قابل
ستایش نباشم نه دوستى خواهم داشت، نه حسودى و نه دشمنى و نه حتی رقیبى. من قابل ستایشم و تو
هم. یادت باشد اگر چشمت
به این دست نوشته افتاد. به خاطر بیاورى که آنهایى
که هر روز میبینى و مراوده میکنى. همه انسان هستند و
داراى خصوصیات یک انسان، با نقابى متفاوت، اما همگى جایزالخطا. نامت را انسانى باهوش
بگذار اگر انسانها را از پشت نقابهاى متفاوتشان شناختى و یادت باشد که اینها
رموز بهتر زیستن هستند.